Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

Μορφες ενεργειας.

Οι ήπιες μορφές ενέργειας βασίζονται στην ουσία στην ηλιακή ακτινοβολία, με εξαίρεση τη γεωθερμική ενέργεια, η οποία είναι ροή ενέργειας από το εσωτερικό του φλοιού της γης, και την ενέργεια απ' τις παλίρροιες που εκμεταλλεύεται τη βαρύτητα. Οι βασιζόμενες στην ηλιακή ακτινοβολία ήπιες πηγές ενέργειας είναι ανανεώσιμες, μιας και δεν πρόκειται να εξαντληθούν όσο υπάρχει ο ήλιος, δηλαδή για μερικά ακόμα δισεκατομμμύρια χρόνια. Ουσιαστικά είναι ηλιακή ενέγεια "συσκευασμένη" κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο: η βιομάζα είναι ηλιακή ενέργεια δεσμευμένη στους ιστούς των φυτών μέσω της φωτοσύνθεσης, η αιολική εκμεταλλεύεται τους ανέμους που προκαλούνται απ' τη θέρμανση του αέρα ενώ αυτές που βασίζονται στο νερό εκμεταλλεύονται τον κύκλο εξάτμισης-συμπύκνωσης του νερού και την κυκλοφορία του. Η γεωθερμική ενέργεια δεν είναι ανανεώσιμη, καθώς τα γεωθερμικά πεδία κάποια στιγμή εξαντλούνται.

Χρησιμοποιούνται είτε άμεσα (κυρίως για θέρμανση) είτε μετατρεπόμενες σε άλλες μορφές ενέργειας (κυρίως ηλεκτρισμό ή μηχανική ενέργεια). Υπολογίζεται ότι το τεχνικά εκμεταλλεύσιμο ενεργειακό δυναμικό απ' τις ήπιες μορφές ενέργειας είναι πολλαπλάσιο της παγκόσμιας συνολικής κατανάλωσης ενέργειας. Η υψηλή όμως μέχρι πρόσφατα τιμή των νέων ενεργειακών εφαρμογών, τα τεχνικά προβλήματα εφαρμογής καθώς και πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες που έχουν να κάνουν με τη διατήρηση του παρόντος στάτους κβο στον ενεργειακό τομέα εμπόδισαν την εκμετάλλευση έστω και μέρους αυτού του δυναμικού. Ειδικά στην Ελλάδα, που έχει μορφολογία και κλίμα κατάλληλο για νέες ενεργειακές εφαρμογές, η εκμετάλλευση αυτού του ενεργειακού δυναμικού θα βοηθούσε σημαντικά στην ενεργειακή αυτονομία της χώρας.

Το ενδιαφέρον για τις ήπιες μορφές ενέργειας ανακινήθηκε τη δεκαετία του 1970, ως αποτέλεσμα κυρίως των απανωτών πετρελαϊκών κρίσεων της εποχής, αλλά και της αλλοίωσης του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής από τη χρήση κλασικών πηγών ενέργειας. Ιδιαίτερα ακριβές στην αρχή, ξεκίνησαν σαν πειραματικές εφαρμογές. Σήμερα όμως λαμβάνονται υπόψη στους επίσημους σχεδιασμούς των ανεπτυγμένων κρατών για την ενέργεια και, αν και αποτελούν πολύ μικρό ποσοστό της ενεργειακής παραγωγής, ετοιμάζονται βήματα για παραπέρα αξιοποίησή τους. Το κόστος δε των εφαρμογών ήπιων μορφών ενέργειας πέφτει συνέχεια τα τελευταία είκοσι χρόνια και ειδικά η αιολική και υδροηλεκτρική ενέργεια, αλλά και η βιομάζα, μπορούν πλέον να ανταγωνίζονται στα ίσα παραδοσιακές πηγές ενέργειας όπως ο άνθρακας και η πυρηνική ενέργεια. Ενδεικτικά, στις Η.Π.Α. ένα 6% της ενέργειας προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2010 το 25% της ενέργειας θα προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές (κυρίως υδροηλεκτρικά και βιομάζα).

Αιολική ενέργεια. Χρησιμοποιήθηκε παλιότερα για την άντληση νερού από πηγάδια καθώς και για μηχανικές εφαρμογές (π.χ. την άλεση στους ανεμόμυλους). Έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται πλατιά για ηλεκτροπαραγωγή.
Ηλιακή ενέργεια. Χρησιμοποιείται περισσότερο για θερμικές εφαρμογές (ηλιακοί θερμοσίφωνες και φούρνοι) ενώ η χρήση της για την παραγωγή ηλεκτρισμού έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος, με την βοήθεια της πολιτικής προώθησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας από το ελληνικό κράτος και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υδατοπτώσεις. Είναι τα γνωστά υδροηλεκτρικά έργα, που στο πεδίο των ήπιων μορφών ενέργειας εξειδικεύονται περισσότερο στα μικρά υδροηλεκτρικά. Είναι η πιο διαδεδομένη μορφή ανανεώσιμης ενέργειας.
Βιομάζα. Χρησιμοποιεί τους υδατάνθρακες των φυτών (κυρίως αποβλήτων της βιομηχανίας ξύλου, τροφίμων και ζωοτροφών και της βιομηχανίας ζάχαρης) με σκοπό την αποδέσμευση της ενέργειας που δεσμεύτηκε απ' το φυτό με τη φωτοσύνθεση. Ακόμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αστικά απόβλητα και απορρίμματα. Μπορεί να δώσει βιοαιθανόλη και βιοαέριο, που είναι καύσιμα πιο φιλικά προς το περιβάλλον από τα παραδοσιακά. Είναι μια πηγή ενέργειας με πολλές δυνατότητες και εφαρμογές που θα χρησιμοποιηθεί πλατιά στο μέλλον.
Γεωθερμική ενέργεια. Προέρχεται από τη θερμότητα που παράγεται απ' τη ραδιενεργό αποσύνθεση των πετρωμάτων της γης. Είναι εκμεταλλεύσιμη εκεί όπου η θερμότητα αυτή ανεβαίνει με φυσικό τρόπο στην επιφάνεια, π.χ. στους θερμοπίδακες ή στις πηγές ζεστού νερού. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε απευθείας για θερμικές εφαρμογές είτε για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Η Ισλανδία καλύπτει το 80-90% των ενεργειακών της αναγκών με γεωθερμική ενέργεια.

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Το αρθρο 1.

Η Βρετανική κυβέρνηση συμφωνεί με τους έφορους του μουσείου ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα, τα οποία εκτίθονται σε αίθουσα που κατασκευάστηκε ειδικά γι'αυτά το 1938, πρέπει να παραμείνουν εκεί. Το Βρετανικό μουσείο είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Σύμφωνα με το νόμο είναι τελείως ανεξάρτητο από την κυβέρνηση. Οι εξουσίες του Βρετανικού μουσείου περιορίζονται σε αυτές που περιέχονται στον ιδρυτικό νόμο. Ο νόμος περιορίζει αυστηρά τις περιστάσεις υπό τις οποίες το Βρετανικό μουσείο μπορεί να διαθέσει οποιοδήποτε αντικείμενο στη συλλογή και είναι προφανές οτι θα ήταν παράνομο γιά το μουσείο να διαθέσει τα Γλυπτά σύμφωνα με το νόμο όπως έχει αυτή τη στιγμή.

Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαζόταν βασική νομοθεσία απλώς και μόνο για να επιτραπεί στο μουσείο να επιστρέψει τα Γλυπτά στην Ελλάδα. Σε απολύτως νομικούς όρους θα ήταν δυνατή τέτοια επιτρεπτική νομοθεσία. Θεμελιώδη προβλήματα θα προέκυπταν ωστόσο εάν, παρά μία τέτοια επιτρεπτική νομοθεσία, το μουσείο δεν ήταν προετοιμασμένο να επιστρέψει τα Γλυπτά. Είναι φανερό πέραν αμφιβολίας ότι το Βρετανικό μουσείο είναι ο νόμιμος κάτοχος των Γλυπτών. Όπως ήδη εξηγήθηκε, το μουσείο είναι τελείως ανεξάρτητο από την κυβέρνηση και οποιαδήποτε απόπειρα εξαναγκασμού του θα έπρεπε να θεμελειωθεί σε επιπρόσθετη βασική νομοθεσία. Για να είναι αποτελεσματική, τέτοια νομοθεσία θα έπρεπε να εξουσιάζει την κυβέρνηση να στερήσει από το Βρετανικό μουσείο τα νόμιμα κτήματά του. Τέτοιου είδους κατασχετική νομοθεσία θα ήταν αντίθετη προς το Αρθρο 1 του Πρώτου Προτοκόλλου στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκτός εάν η κατάσχεση ήταν για το δημόσιο συμφέρον και εκτός εάν παρεχόταν αποζημίωση.

Κατά την άποψη της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου η αφαίρεση των Γλυπτών από ένα από τα πιό σημαντικά παγκόσμια μουσεία όπου αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της μουσειακής συλλογής και όπου είναι διαθέσιμα για μελέτη από επιστήμονες στο γενικό πλαίσιο της συνολικής συλλογής, δεν θα ήταν για το δημόσιο συμφέρον. Ακόμη κι αν ήταν αποδεκτό ότι η αφαίρεση των Γλυπτών από το μουσείο μπορούσε να δικαιολογηθεί ως δημόσια συμφέρουσα, η απαραίτητη κατάσχεση θα μπορούσε να λάβει χώρα με τρόπο συνεπή προς τη Σύμβαση μόνο εάν το μουσείο αποζημιωνόταν χρηματικά. Σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα μιά τέτοια αποζημίωση πρέπει να έχει κάποια σχέση με την χρηματιστηριακή αξία των κτημάτων τα οποία δημεύονται. Αν και από μία πλευρά τα Γλυπτά είναι ανεκτίμητα, είναι φανερό ότι η χρηματιστηριακή αξία τους ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια λίρες. Τέτοιου είδους κόστος θα ήταν απαράδεκτο για την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Συμπερασματικά, αποτελεί άποψη της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου ότι το Αρθρο 1 του Πρώτου Προτοκόλλου στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποτρέπει την εισαγωγή νομοθεσίας που να υποχρεώνει το Βρετανικό μουσείο να επιστρέψει τα Γλυπτά χωρίς απαράδεκτο κόστος τόσο οικονομικό όσο και από πλευράς αθέτησης της υποχρέωσης του μουσείου σε ότι αφορά το δημόσιο συμφέρον.

Το θέμα της νόμιμης απόκτησης των Γλυπτών του Παρθενώνα, από τον Λόρδο του Έλγιν, είναι, σύμφωνα με την άποψη της Βρετανικής Κυβέρνησης, πέραν πάσης αμφιβολίας. Πριν το Κοινοβούλιο αποφασίσει να προχωρήσει στην αγορά τους από τον Λόρδο του Έλγιν το 1816, το θέμα της νομιμότητας εξετάστηκε λεπτομερώς από μία Ειδική Εξεταστική Επιτροπή (της Βουλής των Κοινοτήτων). Αποφασίσθηκε ότι ο Λόρδος του Έλγιν είχε την άδεια των Οθωμανικών Αρχών και είχε ενεργήσει ως ιδιότης.

Η Ελλάς είχε αποτελέσει τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε μεγάλο μέρος από το 1453, και τα φιρμάνια που εξασφάλισε ο Λόρδος του Έλγιν προερχόντουσαν από την κυβέρνηση εκείνης της εποχής. Οι επιχειρίσεις του Έλγιν κατέστησαν αναγκαία την παραχώρηση αρκετών φιρμανιών και αδειών από τις αρχές στην Κωνσταντινούπολη ? το πρώτο φιρμάνι επέτρεψε την έναρξη των εργασιών του (Ιταλική μετάφραση), ένα δεύτερο κατά τη διάρκεια των εργασιών επέτρεψε την αφαίρεση μιάς οικίας γιά να επιτραπούν ανασκαφές μπροστά στο ναό, και μία τρίτη ομάδα εγγράφων εξασφαλίσθηκε που διεκύρητε ότι η Τουρκική κυβέρνηση επέτρεπε όλες τις ενέργειες στις οποίες είχαν προβεί οι αξιωματούχοι της στην Αθήνα εκ μέρους της.

Από νομικής και ιστορικής πλευράς η τελική απόθεση τους στο Βρετανικό Μουσείο πρέπει να επικροτηθεί αφού διατηρεί ένα σημαντικό διεθνώς κομμάτι Πολιτισμικής Περιουσίας. Έχουν γίνει επίκεντρο του Δυτικο-Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η Ελλάς δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο πρέσβη στο εξωτερικό από τα γλυπτά του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο, όπου τα επισκέπτονται πάνω από έξι εκατομμύρια άνθρωποι το χρόνο. Το Βρετανικό μουσείο είναι ένα πραγματικά παγκόσμιο μουσείο, υπερβαίνοντας τα εθνικά σύνορα, όμοια με τα μουσεία του Παρισιού, του Βερολίνου και της Βιέννης. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέρος όλης της συλλογής σε ένα τέτοιο παγκόσμιο μουσείο.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Οι μεγαλες πιστες.

Ανοδος Πειραιώς 4/10
Έτοιμος ο Πάνος Κιάμος να οδηγήσει τα γλέντια στο κέντρο της Πειραιώς, όπου τις τελευταίες σεζόν λειτουργεί ως οικοδεσπότης. Είναι από τους τραγουδιστές που με το ταμπεραμέντο τους μπορούν να ξεσηκώσουν και τους πιο ψύχραιμους της παρέας. Μαζί του φέτος η Ειρήνη Μερκούρη.

Gallery 4/10
Με τον Γιώργο Μεταλλινό στο πιάνο και θηλυκές ατμοσφαιρικές νότες στο μικρόφωνο ξεκινά σήμερα και το κλασικό κοσμοπολίτικο στέκι στο Κολωνάκι. Το lounge όχι ως μόδα, αυθεντικό, απ' τα παλιά.
Βοτανικός 5/10
Μετάθεση της έναρξης στον «Βοτανικό». Η τριάδα Νατάσα Θεοδωρίδου, Νίκος Κουρκούλης και Έλλη Κοκκίνου έχει όλα τα φόντα να δώσει ένα από τα πιο πλήρη προγράμματα γλεντιού της πόλης. Η «κυρία στα μπουζούκια» (Νατάσα), ο ανατρεπτικός-θεατρικός αλλά και λυρικός Νίκος, η «hot stuff» Έλλη. Αυτά στην glamorous αίθουσα του «Βοτανικού».
Κύτταρο 5/10
Όπως έχουμε γράψει, η ιστορική σκηνή του ροκ της δεκαετίας του '70 αναβιώνει στον ίδιο χώρο, όπου θα δράσουν οι παλιοί, αλλά κυρίως οι νέοι μουσικοί όλων των εναλλακτικών τάσεων. Η έναρξη ορίστηκε για αύριο και μεθαύριο (5 και 6/10) με προβολή του σχετικού ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοΐτη και live με ονόματα της εποχής που διαμόρφωσαν το ροκ στο «Κύτταρο»: Μ. Κωχ, Β. Γερμανός, Δ. Γλέζου, Λήδα, Δ. Πουλικάκος, Ηρ. Τριανταφυλλίδης, Δ. Ψαριανός. Το πρόγραμμα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου περιλαμβάνει πολλά και ποικίλα. Για την εβδομάδα αυτή, σημειώνουμε: 8/10 jazz fusion από την ομάδα του Γ. Φακανά με guest τον Barry Finerty, 9/10 Ενδελέχεια και Υπόγεια Ρεύματα και 11/10 το μουσικό έργο «Kafka» των Socos and the live project band.
Σταυρός του Νότου - Κεντρική Σκηνή 5/10
Αρχή με Μελίνα Ασλανίδου, Μάνο Πυροβολάκη και Γιώργο Καραδήμο. Για λίγα παρασκευοσάββατα, τρεις νέοι καλλιτέχνες ενώνουν τις δυνάμεις τους στην παράσταση «Ένα μύθο θα σας πω».

Απτάλικο 5/10
Ολότελα νέο σχήμα σ' έναν έξυπνο συνδυασμό. Η grande dame του θεατράλε βαρέως λαϊκού ύφους Καίτη Ντάλη (μήπως τώρα πρέπει να πέσει και λίγο ημίφως;) μαζί με το βαμβακαρικό ρεμπέτη Μανώλη Δημητριανάκη και το νεολαϊκό Κώστα Μάντζιο.
Καραβάνι 11/10
Με το αυθεντικό του ύφος ο νεορεμπέτης και νεολαϊκός τραγουδοποιός Γιάννης Λεμπέσης τα πάει μια χαρά στο κυψελιώτικο λημέρι του. Μαζί με τη Λαϊκή Στράτα και τους εκλεκτούς ερμηνευτές του, μας ταξιδεύουν σε τραγούδια λαϊκά, παραδοσιακά και ρεμπέτικα. Αξιοσημείωτα και τα δικά του κομμάτια, που ο κόσμος τα μαθαίνει και τα ζητάει.
Προσεχώς
Την εβδομάδα 11-18/10: Ανοίγει η Ακτή Πειραιώς (12 ή 19/10), με Χρήστο Μενιδιάτη, Αμαρυλλίδα, Χρ. Χολίδη. Στον Σταυρό του Νότου, από 14/10, οι Μανώλης Φάμελλος, Στάθης Δρογώσης, Μύρων Στρατής εμφανίζονται στο Club Κυριακές και Δευτέρες και στην Κεντρική Σκηνή τις Πέμπτες, από 18/10, ο Παύλος Παυλίδης. Στο Μετρό, από 15/10, τα δευτερότριτα ανήκουν στην Τάνια Τσανακλίδου. Στις 18/10, τέλος, ανοίγουν τα Εννέα Όγδοα, με Σωτηρία Λεονάρδου, Λάμπρο Καρελλά, Θεοδοσία Στίγκα καθώς και η Μαγιοπούλα με τον Βαγγέλη Κορακάκη.